ایران

خاک من فصل خزان است بهارانت کو ؟
پونه و نسترن و لاله و ریحانت کو ؟
در پی لقمه نانی تو شدی کافر نان
آخر آن شور شرفنک مسلمانت نو؟
همه جا بانگ سکوت است و تو هم خاموشی!
جان من ،نعره ویرانگر ایمانت کو ؟
روزگاری همه در خوان تو مهمان بودند
بلبلان ؟! ماه رخان ؟! سفره احسانت کو؟!
راه تو ،راه سرافرازی و جانبازی بود
آخر آن قلب فدکار و غزل خوانت کو ؟
رنگ هر لاله ی تو بوی حبیبی دارد
خاک من ،بوی دل انگیز شهیدانت کو ؟
همه جا ظلم وستم سایه برانگیخته است
هم وطن ،لحظه ی آزادی ایرانت کو ؟